توصیف نمایشگاه "جنونخاموش" مووالولا اوگونلسی (Mowalola Ogunlesi) در گالری Now در لندن سخت بنظر می رسد، به مانند سفری همه جانبه به دنیایی عجیب و بیگانه است.
مووالولا به شدت عاشق موسیقی است. او همیشه و در هر زمان در حال گوش دادن به موسیقی است، تا حدی که به گفته خودش به تازگی به خاطر موسیقی، همسایه ها از او شکایت کرده و او را از استودیو بیرون اندختند. برای اوگونلسی که زندگی اش پر از سروصدا و شلوغی است، سکوت می تواند باعث شکل گیری نوعی جنون شود.
"موسیقی تاثیر زیادی بر من دارد. نمیدانم که این چیز مربوط به انرژی می شود یا نه، ولی بنظرم کاملا پدیده ای روحانی است."
همان طور که زندگی شخصی این طراح و هنرمند نیجریه ای پر از موسیقی است، فضای نمایشگاهش هم با موسیقی دوستان و همکارانش مانند Joey و La Beija پر شده است. برای اوگونلسی مهم نیست که مردم نسبت به موسیقیهایی که در نمایشگاهش پخش می شوند چه واکنشی دارند؛ آن ها را رد میکنند و یا بارها گوش میدهند. "من فقط میخواهم مردم در اینجا با موسیقی برقصند و حضور داشته باشند تا تجربهی جدیدی کسب کنند."
نمایشگاه "جنون خاموش" دقیقا دو سال بعد از شکل گیری برند مووالولا، در حال برگزاری است. این طراح جوان کار خود را با مجموعه "سایکدلیک" که در Central Saint Martins BA به نمایش گذاشت شروع به کار در زمینه فشن کرد. مجموعه ای سازش ناپذیر و آشوبگرانه با اِلمان هایی اروتیک از راک سایکدلیک دهه 70 که توسط خود طراح ، نمایان کردن مردانگی بدوی آفریقایی توصیف شده است : جذاب، سیال و رها. "می خواستم که مردم و مخاطبان با پوشیدن لباس ها احساس قدرت بکنند. وقتی آن ها کاری که میتوانند بکنند را میکنند و دقیقا همان چیزی که بخواهند، میشوند را دوست دارم."
اوگونلسی از آن زمان تا بحال دو مجموعه با همکاری Fashion East در CSMMA ارائه داده است. "ما هیچ آموزشدهندهی سیاه پوستی نداشتیم و همه سفید بودند. بنابراین آن ها نمیتوانستند تجربههای شخصی مرا به عنوان یک فرد بفهمند." اولین مجموعه با عنوان "اکسپوز"، با روح پالوده شده کارهای قبلیاش در BA تناسب حداقلی دارد: دامنهای خیلی کوتاه و کتهای بدننما که همگی بیانگر آزادی اروتیک بر صحنه رقص هستند. دومین مجموعه، "آمدن برای خون" به مراتب سیاهتر بود. مجموعهای که به قول اوگونلسی درباره "احساسات وحشتناک عشق" است.
لباس ها و کتهایی که جای گلوله و خون بر آن ها نقش بسته، چرمهای سفت و پوست گاو، لباسهای پاره شده و پیراهنهای از قسمت جلو تکه تکه شده، که شخصیت اسلشر در فیلم "کشتار با اره برقی در تگزاس" را به یاد می آورد. "این مجموعه مرا به کل نابود کرد. مانند یک تراپی برای من عمل کرد. این که چطور وضعیتم به فاجعه تبدیل شد و چگونه توانستم از این وضعیت بیرون بیایم."
موولولا اوگونلسی برای مجموعه جدیدش زمان زیادی صرف کرده است. "امسال دو مجموعه کار کردم و برای من خیلی زیاد به حساب می آید. برای خودم خیلی زمان نمی گذارم و این واقعا تاثیر زیادی روی من دارد و به همین دلیل به شدت احساس افسردگی میکنم. من هیچوقت نمیخواهم به کارم به عنوان یک شغل نگاه کنم... من فقط میخواهم در راهی که دوست دارم پیشروی کنم و در فشن مشغول باشم. البته در حال حاضر میخواهم به بهانه تعطیلات کریسمس، کمی از کار دور باشم."
"جنون خاموش" در فضای اصلی گالری Now به نمایش گذاشته شده و در مرکز گالری، مانکنهایی قرار دارند که بر روی کتهایشان چاپهای بزرگی به چشم میخورد و قیر بر رویشان ریخته شده است.
ویدیوی روان پریشانهای که حاصل همکاری با ایوز تومور (Yves Tumor) است، در فضای گالری پخش می شود؛ "صادقانه بخواهم بگویم این ویدیو یک سفر دیوانه وار است." او درباره همکاری چندماهه اش با تومور می گوید "وقتی پیج دوم اینستاگرام [ّFinsta] تومور را پیدا کردم با خودم گفتم این پسر دیوانه است. همکاری با او بی نظیر بود. وقتی من تحت تاثیر کارهای تو قرار می گیرم، دوست دارم که باهات همکاری کنم، مایلم که ببینم تو با دنیایی که من در ذهنم دارم، چه کاری می خواهی بکنی."
مجموعه لباس ها و همچنین چیدمان کارهای مووالولا در گالری، نشان از دیوانگی و جنون دارد. مجموعه ای پرهرج و مرج، رنگی و به شدت رها. تمامی عناصر بکار رفته در کارها بیانگر جوان بودن طراح است. طراحی که می خواهد جدای از مسیر اصلی فشن در سیستم سرمایه داری کار کند و چیزی که دوست دارد را به نمایش بگذارد. بدون هیچ قاعدهای. رها از تمامی کنترلها. چیزی خشن و پر سروصدا که تاثیر زیادی بر مخاطبان بگذارد. "من به حرف های مردم اهمیتی نمیدهم. چون آن ها میخواهند مرا تحت کنترل خودشان درآورند. من تنها کاری را انجام میدهم که دوست دارم آن را انجام دهم. چون میخواهم وقتی روزم تمام شد خوشحال باشم و از خودم متنفر نباشم."