طراحی فشن در طول تاریخ بیشتر در انحصار مردها بوده، به خصوص فشن مردانه اما این موضوع کم کم در حال تغییر است و یکی از پیشروهای این تغییرات امیلی ادامز بود (Emily Adams Bode)، طراح اهل آتلانتاست. شاید نام این طراح برای شما آنقدر آشنا نباشد، اما امیلی ادامز یکی از طراحانی به شمار میرود که بی شک در آیندهی فشن تاثیر بسزایی خواهد داشت و چشم بسیاری از اهالی فشن به عملکرد او در فشن دوخته شده. امیلی که سال 2016 برند Bode را تاسیس کرده، از فعالان مد پایدار است و تا به حال چندین جایزهی فشن دریافت کرده که از میان آنها میتوانیم به جایزهی طراح نوظهور سال از انجمن طراحان مد امریکا اشاره کنیم. امیلی همچنین در سال 2019 در لیست 30 فرد موفق زیر 30 سال مجلهی فوربز قرار گرفت و در میان 500 شخصیت تاثیرگذار فشن مجلهی BOF حضور دارد.
امیلی ادامز تحصیلات خود را در زمینهی فشن مردانه در موسسهی پارسونز امریکا یکی از بهترین دانشگاه های هنر دنیا انجام داده و اولین طراح زنی به حساب میآید که در هفتهی فشن مردان نیویورک توانست کالکشن خود را نمایش دهد. لباسهای Bode که اکثرا از انواع پارچه های قدیمی و وینتیج دوخته میشوند، بیشتر توسط خود امیلی خریداری میشوند و خیاطان نیویورکی مسئولیت دوخت آنها را بر عهده دارند تا هزینهها و آلودگیهای اضافی صنعت فشن به کمترین حد خود برسد. امیلی علاقهی خاصی به ساخت لباسهای چهل تکه دارد و تا به حال از پارچههایی مثل روتختیهای کتان فرانسوی و گونیهای جوی جنوب ایالات متحدهی امریکا در کالکشنهایش استفاده کرده. با اینکه الان به خاطر شهرت برند Bode، امیلی گاهی از پارچههای تازه تولید شده استفاده میکند، اما همچنان هویت خودش را با استفاده از پارچههای آنتیک نشان میدهد.
امیلی که استایلی پسرانه و وینتیج دارد، علاقهاش به سبک وینتیج را از کمد لباسهای مادر و خواهرش کسب کرده. امیلی هنوز هم برای استایلش سراغ لباسهای مادر و مادربزرگش میرود و اعتقاد دارد که اصل مد پایدار همین استفاده از لباسهایی است که به ما از خانوادمان به ارث میرسد. این طراح جوان، رالف لورن را الگوی خود در استایل میداند و مدتی هم در کمپانی رالف لورن کارآموزی کرده است.
منبع الهام اصلی امیلی برای خلق کالکشنهایش، گفت و گوهایی است که با افراد مختلف دارد و این موضوع شیوهی جدید الهام گیری و طراحی لباس در دنیای امروز را نشان میدهد. برند "امیلی ادامز بود"، هویت اصلی مد پایدار را نشان میدهد و راه درست را برای طراحان لباس نوپایی که به دنبال قدم گذاشتن در این راه هستند به تصویر میکشد.