همزمان با برگزاری اکثر فشن ویک‌های معتبر مثل هفتههای مد میلان و پاریس در ماه فوریه و مارس، جشنواره‌ی مد و پوشاک فجر هم هفته‌ی گذشته برگزار شد و فرصت مناسبی را برای مقایسه‌ی رویدادهای داخلی با خارجی ایجاد کرد. جشنواره‌ی مد و پوشاک فجر یکی از مهم‌ترین رویدادهای پوشاک داخلی است که فرصت مناسبی را برای طراحان لباس نوپا از سرتاسر ایران فراهم می‌کند تا آثار خود را به نمایش بگذارند و دیده شوند.
تیم برندکده در تاریخ دوم اسفند، روز پایانی جشنواره، به برج آزادی سر زد تا نگاهی به حال و هوای جشنواره و طرح‌های منتخب دهمین دوره‌ی این رویداد داشته باشند. لباس‌هایی که هر سال در جشنواره‌ی فجر می‌بینیم، از میان نزدیک به 3000 طرح ارسالی انتخاب می‌شوند و با مشخصات طراح در محل جشنواره ارائه می‌شوند.
"جشنواره‌ی امسال در برج آزادی برگزار شد که یکی از بزرگترین مشکلاتش نورپردازی ضعیف و چیدمان سردرگم کننده بود. زمانی که وارد نمایشگاه می‌شدیم، اتفاق هیجان انگیزی جذبمان نمی‌کرد و چیدمان به شکلی بود که مدت زیادی طول می‌کشید تا به بخش لباس‌ها برسیم و اگه کسی اطلاعی از نوع چیدمان نداشت فکر می‌کرد که جشنواره‌ی امسال فقط دارای غرفه‌های چرخ خیاطی و آموزش خیاطیه! بعد از قدم زدن در راهروهای خالی و بالاخره رسیدن به قسمتی که لباس‌های منتخب امسال رو ارائه داده بود، لباس‌ها اونقدر درهم و نامنظم چیده شده بودن که هیچ یک از لباس‌ها فرصت دیده شدن پیدا نمی‌کردن.
بخشی که امسال توجه اصلی مخاطب رو به خودش جلب می‌کرد، کالکشن "سرزمین مادری" برند "سونیا" بود که لباس‌هایی کوتور مانند رو با الهام از اماکن تاریخی، مثل مسجد صورتی شیراز ارائه داده بود. لباس‌های این مجموعه از نظر تکنیکی و طراحی تفاوت چشم‌گیری نسبت به آثار دیگه‌ی نمایشگاه داشتن که شاید کمی تمرکز رو از روی بخش‌های دیگه‌ی این نمایشگاه برداشته بود و رویداد امسال رو به رویدادی اختصاصی برای "سونیا" تبدیل کرده بود. این مسئله رو نمی‌تونیم گردن شرکت‌کنندگان بندازیم، بلکه این مسئولین برگزاری جشنواره هستن که با اندکی تلاش می‌تونستن فرصتی برابر برای ارائه‌ی اثر به شرکت کنندگان بدن.
اگه نگاهی به آثار شرکت کننده‌ها در جشنواره‌ی امسال بندازیم، حضور خلاقیت و ایده‌های نو رو میتونیم در اون‌ها پیدا کنیم، اما نبود امکانات تکنیکی و نداشتن درک درست از ترندهای روز و مباحثی همچون رنگ شناسی، اثر نهایی رو غیر قابل رقابت با فشن کشورهای دیگه کرده بود. بخشی از این مشکلات به، به روز نبودن اساتید دانشگاهی و مباحث دانشگاهی برمی‌گرده که رویدادهای دولتی داخلی رو با فاصله به رویدادهایی ضعیف‌تر از رویدادهای مستقل تبدیل می‌کنه.
چند سالیه که مدام از برگزاری هفته‌ی فشن ایرانی حرف زده می‌شه و بسیاری از مؤسسه‌های دولتی و غیر دولتی دست به برگزاری رویدادهای شبیه به فشن ویک زدن؛ چندی پیش دیجی استایل از هفته‌ی فشن آنلاین خود رونمایی کرد که البته بعد از چند روز از وبسایت و اینستاگرام این فروشگاه آنلاین حذف شد. اما نکته‌ی این رویدادها اینه که هر کسی شرایط مالی شرکت در اون‌ها رو نداره و تنها برخی برندهای تکراری همیشه در اون‌ها دیده می‌شن. در مقابل این رویدادها، جشنواره‌ی فجر محلیه برای طراحان شناخته نشده و از شهرهای مختلف که بتونن سرمایه گذار پیدا کنن و خودشون رو در این صنعت پررقابت نشون بدن. اما شرایط برگزاری نامناسب و موضوعات انتخابی هرسال که هیچوقت از اماکن تاریخی و مفاهیم قدیمی خارج نمی‌شن، فرصت ایده‌پردازی رو از طراحان می‌گیره و بسیاری از طراحان خلاق به رویدادهای مستقل روی میارن. حتی نوع معرفی طراح و اثر در جشنواره به نازیباترین شکل ممکن انجام شده بود و کارت‌های مستطیلی شکل، بخش زیادی از لباس‌ها رو پوشونده بودن و به جز سونیا، هیچ طراحی توضیح کاملی راجع به مجموعه‌اش نداده بود.
با وجود شرایط سخت کرونا، جشنواره‌ی امسال نسبت به سال‌های قبل پیشرفت خوبی در انتخاب لباس‌ها داشت. اما امیدواریم که سال بعد برگزارکنندگان به جشنواره‌ی مد و پوشاک، به اندازه‌ی جشنواره‌های فیلم و موسیقی فجر اهمیت بدن و از استعدادهای نوپا حمایت کنن."
